Het is bedtijd. Ik vermaan dochterlief om naar boven te gaan. Op één of andere manier voel ik dat er iets scheelt. Ze haalt haar schouders op als ik ernaar vraag. Ze zucht eens diep en slaat haar ogen neer.

“Ik heb vandaag goed geleerd voor mijn toets van WO maar nu ik aan morgen denk, ben ik ineens bang dat ik het niet ga kunnen.”

OH OH PERFECTIONISME-ALARM!

Wat doe ik nu best als mama? Er schiet vanalles door mijn hoofd.

De leerstof snel nog eens bekijken? Maar neen. Dat vind ik absoluut geen goed idee. Ik heb namelijk niet graag dat de kinderen na 20:00 nog met school bezig zijn en probeer daar principieel in te zijn.

Misschien heeft dochterlief er nood aan om dieper in haar gevoel te duiken? Dat doen we weleens samen, ’s avonds in haar bedje. Het gevoel opmerken, erkennen en vragen wat het nodig heeft helpt vaak heel goed om innerlijk tot rust te komen. Maar ik merk dat ik daar zélf niet zoveel zin in heb (je ziet, ik ben ook niet de perfecte mama ;-)).

Uiteindelijk zeg ik gewoon groeimindset-gewijs: “Kijk meid, je hebt er vandaag goed voor gewerkt. Je maakt morgen die toets en als blijkt dat je het inderdaad niet kan, dan zullen we samen eens bekijken waaraan dat zou kunnen liggen. Dat kan je de volgende keer – als je nog eens voor WO moet leren – helpen. Ok?”

Ze haalt haar schouders op, zegt niets meer en lijkt toch een beetje akkoord. We maken aanstalten om naar boven te gaan.

Dan gebeurt er iets heel moois. Blijkbaar had grote broer met één oor meegeluisterd en raakte het ook iets in hem. Weet je wat híj zei?

“Zeg, en als die toets morgen slecht is, dan is dat toch ook geen ramp? Weet je wel hoeveel slechte toetsen ík al gemaakt heb? En kijk, ik ben er toch ook al elk jaar door geweest? Leer jij maar dat je niet alles perfect hoeft te doen. Niemand kan alles 100% perfect doen.”

BAM!

Ik word teruggekatapulteerd naar de periode waarin dezelfde grote broer in het derde middelbaar zat, en met exact dezelfde zorg als zijn zus zat tijdens de examens. Hoe vaak ik toen die oefening met hem deed om te leren relativeren. Omdat hij ook zo bang was om niet alles juist te hebben… En nu leert hij dat aan zijn zus. Zalig.

Dochterlief zegt niets meer. Ze lijkt nu wel opgelucht en gaat naar boven.

Als ik even later naar haar toe ga om nog een meditatieoefening te doen, merk ik dat het zware gevoel bij haar weg is. Aangezien ze er ook niets meer over zegt, ga ik ervan uit dat alles in orde is.

En ja hoor. Ze valt als een blok in slaap. Teken dat alles ok is 🙂

Ach, dat perfectionisme.

Zelf heb ik er jarenlang mee geworsteld. Ik mocht niet falen van mezelf en dat bezorgde me enorm veel stress. Ieder foutje, ieder probleem en iedere tegenslag kwam toen zo hard binnen dat ik het liefste wilde verdwijnen op die momenten zodat niemand kon zien dat ik eigenlijk niet perfect was. “Het hoeft toch niet perfect”, zei iedereen, en ik vond dat ook wel hoor. Maar hoe dééd je dat dan, niet-perfect zijn en dat niet erg vinden?

Daar ben ik ondertussen wel achter gekomen.

Kijk. Ik ben nog steeds perfectionistisch. Maar. Het belemmert me niet meer in mijn functioneren. Ik zet hieronder op een rijtje wat me heel goed geholpen heeft en wat me nog steeds helpt. Misschien heb jij er ook wat aan!

TIP 1

Ik herinner mezelf er vaak aan dat niemand perfect is, ook al lijkt dat zo. Bij anderen lijkt alles altijd zo vlot en goed te verlopen. Maar ik herinner mezelf er bijna dagelijks aan dat de anderen dat van mij misschien ook wel denken. Dat komt omdat we als mens geneigd zijn om alleen maar onze mooie kanten te laten zien. Op Social Media bijvoorbeeld. Maar ook in het echte leven. Het huis opruimen voor je bezoek krijgt. Anderen helpen terwijl je daar misschien niet zoveel zin in hebt. Alleen op Facebook posten als je iets leuks aan het doen bent. Op den duur denken we dat bij anderen altijd alles happy happy joy joy is en nooit dingen mis lopen en dat is natuurlijk super frustrerend. Maar vergeet niet: ieder huisje heeft zijn kruisje.

 

There’s a crack in everything, that’s how the light gets in

 

TIP 2

Ik oefen om mijn zelfbeeld niet te laten afhangen van mijn ‘prestaties’ en mijn ‘resultaten’. Het is mijn buitenste laag die heel graag wil dat ik ‘bewijs’ wat ik allemaal kan en wat ik allemaal al bereikt heb. Het is mijn buitenste laag die me zegt dat ik pas ‘iemand’ ben als ik veel geld verdien en in een mooi huis woon bijvoorbeeld. Als ik daarin mee ga, voel ik me heel slecht. Dan kan ik me echt dingen afvragen als “Wat heb ik nu eigenlijk al bereikt in mijn leven?” Ik oefen om heel vaak om contact te maken met mijn binnenste laag. Daar te voelen wat superbelangrijk voor mij is en kijken of ik daar genoeg van heb in mijn leven. De dingen die superbelangrijk zijn voor mij, dat zijn de dingen die niet te koop zijn. Een goede relatie met mijn man, kinderen en familie. Een gezellig huis. Dingen doen die mij energie geven. Zin kunnen geven aan mijn leven. Als ik op die laag zit, dan voel ik mijn hart warm worden. Als ik op die laag zit, dan speelt perfectionisme niet meer mee, dat is echt van een ander niveau. Een dieper niveau. Deze video herinnert me er steeds opnieuw aan dat ik helemaal oké ben zoals ik ben.

TIP 3

Als ik in een situatie kom waarin ik een ‘fout’ maak, helpt het me ook heel erg om contact te maken met mijn binnenste laag, in het bijzonder met dat milde deel in mezelf. Ik roep dat heel bewust op door uit te zoemen en naar mezelf in deze situatie te kijken. Ik geef mezelf dan heel bewust de opdracht om tegen mezelf te spreken zoals ik mijn beste vriendin zou toespreken. Het werkt het beste voor de spiegel! Dan zeg ik dingen tegen mezelf als “Dit voelt rot en was beter niet gebeurd, maar bon, je bedoelde het goed en je bent ook maar een mens. Kom, leer hieruit en je kan gewoon opnieuw beginnen.”

TIP 4

Als ik bang ben om te falen in een voor nieuwe situatie, kijk ik die angst in de ogen. Ik doorvoel en erken de angst en probeer hem niet weg te duwen. (Dan wordt hij trouwens toch alleen maar groter.) Ik schrijf soms ook echt helemaal in detail op waar ik allemaal bang voor ben door me telkens opnieuw af te vragen wat het allerergste is wat er kan gebeuren. Dat levert hele mooie inzichten op. Als ik uitgekomen ben bij wat écht het allerergste is wat er kan gebeuren, merk ik dat ik dat heel vaak al kan relativeren. De moeite waard om te proberen! Ook met kinderen!

 

Moed betekent angst voelen en toch je hart volgen

 

Voilà, dit waren mijn tips. Ik ben benieuwd of je er wat aan hebt!

Je gaat merken dat je een prachtig rolmodel bent voor je kinderen met perfectionisme als je ook met jezelf aan de slag gaat <3 Ik wens je daar ontzettend veel succes mee!

En oh ja.

Die toets van WO? Die is helemaal goed afgelopen hoor 😉

 

PS: Wil je graag eens voelen hoe het is om contact te maken met je binnenste laag? Dit boekje kan je daarbij helpen, het is een cadeautje van mij voor jou!