Zingeving
Ik hou van rituelen.
Ik hou ervan om stil te staan bij dingen en momenten die belangrijk zijn voor mij.
Dit geeft namelijk zin aan mijn leven en zingeving maakt me gelukkig…
Grootwordingsfeest
Zo hebben wij in ons gezin een ‘eigen’ ritueel bij de overgang van de lagere school naar het secundair.
Het is zo een belangrijke overgang, zowel voor een kind als voor zijn ouders dat we het niet onopgemerkt willen laten voorbijgaan.
Het is het moment waarop een kind zijn kindertijd achter zich laat en aan zijn tienertijd begint.
De tienertijd … waarin ouders meer en meer van hun voetstuk vallen.
De tienertijd … waarin lichamelijk allerlei veranderingen plaatsvinden.
De tienertijd … waarin een kind voorzichtig begint uit te zoeken welke de weg is die hij wil inslaan.
Dit jaar was het de beurt aan onze derde zoon alweer.
Velen vieren deze overgang met de plechtige communie of het lentefeest.
Zoals gezegd, hebben wij er ons ‘eigen’ ritueel van gemaakt.
Wij staan stil bij deze overgang door een grootwordingsfeest te vieren.
Waarbij de hele familie wordt uitgenodigd om te tonen dat we allemaal achter hem staan.
Waarbij we stil staan bij de kindertijd die voorbij is.
Waarbij we stil staan bij de persoon die hij is.
Waarbij we hem willen laten voelen dat hij helemaal oké is zoals hij is.
Waarbij we hem aanmoedigen om zijn eigen weg te durven gaan.
Citytrip
Wat ook bij ons ritueel hoort, is enkele dagen op citytrip gaan.
Mama, papa en hij.
Alleen wij drietjes.
Enkele dagen al onze aandacht voor hem alleen.
Om hem te laten voelen hoe belangrijk hij is voor ons.
Om ons enkele dagen echt verbonden te voelen met elkaar door dingen te doen die we alledrie leuk vinden.
Volgens het moto ‘collect memories not things’.
“Collect memories not things”
Het is weer voorbij, die citytrip.
Nu ik er bij stil sta, besef ik drie dingen waar ik enorm dankbaar voor ben:
1) Ik heb me deze keer écht verbonden gevoeld met man- en zoonlief
2) Ik heb me bijna niet geërgerd aan man- noch zoonlief
3) Ik heb er écht van genoten
Wat daar zo bijzonder aan is?
Wel…
Dat was vroeger allemaal niét het geval.
Ik WILDE wel krampachtig genieten en me verbonden voelen en mijn dierbaren aanvaarden zoals ze zijn…
Maar ik merkte aan hoe ik me voelde en aan mijn reacties dat dat niet lukte.
Ik kon vroeger niet genieten
Concreet betekent dit dat ik me op reis ergerde aan hen.
Dat ik alles snel ’te veel’ en ’te druk’ vond.
Dat ik dacht dat ik meer me-time en rust nodig had.
Dat we meer ruzie hadden dan ons lief was.
Dat ik me eenzaam, onbegrepen en uitgesloten voelde.
Dat ik eigenlijk aan het aftellen was om naar huis te gaan.
Hoe het komt dat het nu wél lukte om het gewoon fijn te vinden en vroeger niet?
Dit is mijn visie
MIJN HOOFD WAS DE BAAS
Vroeger had mijn verstand het voor het zeggen.
Mijn hoofd dus.
Als je verstand het voor het zeggen heeft, dan ‘moet‘ je heel veel.
Ik ‘moest’ dus genieten, anders was de reis niet geslaagd.
Ik ‘moest’ mijn man en mijn kinderen aanvaarden zoals ze waren, anders was ik geen goede echtgenote/mama.
Ik ‘moest’ me verbonden voelen, anders kon ik niet gelukkig zijn.
Dat klopt allemaal misschien wel, maar het probleem is dat je bepaalde dingen niet kan ‘doen’ met je verstand!
Je ‘weet’ wel dat het ‘zou moeten’, maar je verstand weet niet HOE.
HET HART OPENSTELLEN
Eigenlijk is het heel eenvoudig wat ik doe om me verbonden te voelen met anderen, om anderen te aanvaarden zoals ze zijn en om gewoon te genieten.
Wat ik doe, is mijn hart openstellen.
Mijn hart ook laten meedoen.
Het vraagt wel training en toewijding.
Ik stel mezelf daardoor ook super kwetsbaar op.
Maar de beloning is zoooooo groot dat ik er niet meer mee kan ophouden.
Door mijn hart te laten mee doen, kom ik namelijk in contact met … mezelf.
Met wie ik écht, diep vanbinnen, ben.
Doordat ik me verbonden voel met mezelf, is het véél makkelijker om mezelf ook met anderen verbonden te voelen.
Doordat ik mezelf aanvaard zoals ik ben, is het véél makkelijker om ook anderen te aanvaarden zoals ze zijn.
Doordat ik het gevoel heb dat alles gewoon goed is zoals het is, is het véél makkelijker om alles gewoon te aanvaarden zoals het komt en vanuit mijn hart heel bewust stil te staan en dankbaar te zijn voor wat is.
GEMAKKELIJKER GEZEGD DAN GEDAAN
Jaja, allemaal gemakkelijker gezegd dan gedaan, hoor ik jou denken.
En dat is waar.
Maar ik wil je hieronder heel concreet meegeven HOE ik het allemaal precies doe.
Misschien heb je dan wel zin om hier en daar iets uit te proberen!
Want enkel door te proberen ga je ERVAREN wat het met je doet.
Enkel door te doen ga je merken dat alles verandert, als je hart ook mag mee doen.
Klaar?
1) Tips om je meer verbonden te voelen met anderen
Vroeger voelde ik me heel vaak eenzaam.
Ook al zat ik op een feest met bijvoorbeeld 50 mensen rondom mij, toch kon ik me eenzaam voelen.
Alsof ik er niet bij hoorde.
Dat gevoel van er niet bij te horen was erg pijnlijk.
Ergens ‘wist’ ik wel dat het niet kon dat niemand mij erbij wilde.
Ik ‘wist’ wel dat er sowieso mensen waren die wel van me hielden.
En toch…
‘Voelde’ ik het niet.
Ik heb nu ondervonden dat ik me pas verbonden kan voelen met anderen als ik me verbonden voel met… me-zelf.
Een heel belangrijke stap in dit proces was beseffen dat ik meer ben dan mijn gedachten, mijn gevoelens en mijn gedrag.
Er is ook nog dat deel in mij dat het geheel kan observeren.
Dat deel dat weet wat écht goed voor me is.
Dat deel noem ik mijn ware ik, mijn kern, mijn hart.
Ik oefen mezelf dus in contact te maken met mijn hart.
Hoe kan je dit ook oefenen?
Maak het stil en keer naar binnen. Ik doe dit door mijn aandacht te richten op mijn ademhaling of door meditatie- of mindfulnessoefeningen te doen. Er zijn tegenwoordig heel goede apps om je hierbij te helpen.
Naar binnen keren leer je niet door erover te lezen.
Naar binnen keren kan iedereen leren, door het gewoon te DOEN.
Observeer je gedachten en je gevoelens. Noteer ze. Zonder te oordelen.
Want daar is ons hoofd heel goed in!
Ons hoofd vindt bepaalde gedachten en gevoelens ‘goed’ of ‘slecht’.
Train jezelf om als het ware van buitenaf naar jezelf en naar je gedachten en gevoelens te kijken.
Wat mij heel goed helpt, is het zinnetje ‘Oh, dat is interessant’.
Bijvoorbeeld ‘Oh, dat is interessant, ik ben mezelf aan het neerhalen’ en ‘Oh, dat is interessant, ik voel boosheid’.
In plaats van jezelf te veroordelen voor wat je aan het denken of het voelen bent, ga je jezelf trainen om het gewoon te observeren.
Het te erkennen dat je het doet.
Daar krijg je zooooo veel zelfkennis van.
(En zelfkennis is het begin van alle wijsheid)
Een goede reden om niet te veroordelen wat je denkt of voelt, is dat het steeds groter wordt als je het veroordeelt.
Gedachten en gevoelens die je veroordeelt, wil je in feite niet en duw je weg.
Ik vergelijk dit graag met een strandbal die je onder water duwt omdat je hem niet wil.
Stel je eens voor dat je duwt en duwt en duwt …
Wat gebeurt er na een tijd?
Juist…
Hij komt sowieso terug boven!
Je kúnt hem niet wegkrijgen.
Zie je het voor je met welke kracht hij terug bovenkomt?
Zo werkt dat ook met gedachten en gevoelens…
Dus ik nodig je uit om ze ruimte te geven.
Om ze er te laten zijn.
Om ze gewoon te observeren…
Zonder meer.
Om te stoppen met ze weg te duwen alsof ze slecht zijn…
Dit alleen al zal een wéreld van verschil maken!
2) Tips om je dierbaren te aanvaarden zoals ze zijn
Dit is hoe ik naar de wereld kijk…
Als je je ergert aan iemand, dan zegt dat meer over jezelf dan over die persoon.
Het gaat waarschijnlijk over een stuk van jezelf dat je onderdrukt hebt omdat je geleerd of ervaren hebt dat dat een ‘slecht’ stuk is.
En niemand wil een ‘slecht’ persoon zijn, toch?
Het probleem met het wegduwen van onze slechte stukken is echter, dat we dan onszelf wegduwen.
Dat we ons dus niet verbonden kúnnen voelen met onszelf.
Dat we onszelf dus ook niet aanvaarden zoals we zijn…
Ik heb ondervonden dat ik pas anderen écht kan aanvaarden zoals ze zijn… als ik me-zelf kan aanvaarden zoals ik ben.
Hoe kan je dit ook oefenen?
Telkens als je je ergert aan iemand, besef dan dat het gaat over iets bij jezelf waar je je waarschijnlijk niet bewust van bent en wat vraagt om in het licht te worden gezet.
Een deel van jou dat je waarschijnlijk wegduwt, dat er niet mag zijn, dat je verdrongen hebt.
Hetgeen waar je je aan ergert, hetgeen je stoort, hetgeen waar je je zorgen om maakt bij die ander… dat kan je beschouwen als een cadeautje van die persoon aan jou…
Iets bij jezelf waar je mag naar kijken.
Iets bij jezelf wat vraagt om aandacht, liefde en warmte.
Heel concreet ga ik bewust in- en uitademen als ik me aan iemand erger.
Ook hier gebruik ik het zinnetje ‘Oh dat is interessant’.
Bijvoorbeeld als ik me erger omdat zoonlief niet luister.
Dan zeg ik heel bewust tegen mezelf ‘Oh dat is interessant dat ik me eraan erger dat mijn zoon niet luistert’
Het is aartsmoeilijk!!
Want mijn automatische reactie brengt me heel snel in drama.
Het maakt me gek dat mijn zoon niet luistert.
Mijn hoofd maakt me wijs dat kinderen moeten luisteren, punt andere lijn.
Mijn hoofd maakt me wijs dat kinderen die niet luisteren, niet flink zijn en gestraft moeten worden.
Oh ja, ik herval nog dikwijls hoor!
Dan maak ik me kwaad op hem.
(En dan wordt schiet hij natuurlijk in de verdediging of gaat zijn drama-stuk net niét doen wat ik vraag.
Dan zitten we in een strijd verwikkeld.
Dan is het hard tegen hard)
Maar oefening baart kunst.
Hoe vaker ik oefen om bewust te ademen als ik voel dat ik me erger aan iets, hoe vlotter het gaat.
Dan fluistert mijn hart me in dat ik me mag afvragen wat dit gedrag van zoonlief over mezelf vertelt.
Wat maakt dat ik me daar zó aan erger dat het hard tegen hard gaat.
Daardoor kan het ineens ‘van hart naar hart‘ gaan in plaats van hard tegen hard!
Daardoor ga ik anders naar zoonlief en de situatie kijken.
Misschien luister ík wel niet echt naar hem?
Misschien luister ík wel niet echt naar mezelf?
Als je heel eerlijk durft te kijken naar jezelf…
Dan leer je jezelf weer een stuk beter kennen…
Stop met het wegduwen van je zogenaamde negatieve delen en begin met ernaar te kijken.
Het is lastig. Maar je moet het gewoon uitproberen om te zien wat het met je doet.
Zoals een klant me onlangs vertelde:
“Ik kon het niet geloven toen je het uitlegde, maar toen ik het toch uitprobeerde, merkte ik echt verschuivingen op in onze relatie. Het is magisch.”
Ook dit.
Kan je niet leren.
Door er alleen over te lezen.
Jezelf aanvaarden zoals je bent.
Met je goede en slechte kanten.
Is een proces.
Dat leer je niet in één dag.
Zelfs niet in één jaar.
Mijn proces is al járen bezig…
Maar ik merk dat in proces zijn OOK al veel voldoening geeft!!
Want wanneer is je proces klaar?
Volgens mij is het nooit klaar.
Je kan je steeds verder persoonlijk blijven ontwikkelen.
Dat maakt het juist zo boeiend.
Ik beloof je echter dat je onmiddellijk een verschil voelt zodra je in het proces stapt.
Er komt iets in beweging.
Er begint terug vanalles te stromen.
Er komt vanalles vrij.
Daardoor voel je je lichter, energieker en vrijer.
3) Tips om gewoon te genieten
Mijn hoofd legde mij vroeger altijd op dat ik ‘moest’ genieten, dat ik dankbaar ‘moest’ zijn.
Dat werkte natuurlijk niet en dan voelde ik me schuldig, want ik had alles om gelukkig te zijn en toch was ik het niet.
Vervolgens gaf ik me op mijn kop omdat ik niet gewoon kon genieten.
Ik zat echt in een vicieuze cirkel en geraakte er niet uit.
Ik heb ondervonden dat je jezelf niet kan dwingen om te genieten.
Dat genieten vanzelf komt, als je oefent in ‘aanwezig zijn’.
Als je oefent in bewust bij de situatie blijven.
Hoe kan je dit ook oefenen?
Het komt erop neer dat ik oefen in het hier en nu zijn.
Persoonlijk doe ik dit door regelmatig meditatie- of mindfulnessoefeningen te doen.
Alweer komt het erop neer om gewoon mezelf te observeren.
Maar vooral ook in het aanvaarden dat ik nu eenmaal bepaalde dingen wél en andere dingen niet leuk vind.
Ik hoef niet alles leuk te vinden wat anderen leuk vinden!
Ik oefen in bij mezelf blijven door goed te voelen wat iets met me doet.
Het verschil voelen tussen iets wat me blij maakt en iets wat me net niet blij maakt is zo waardevol.
In de twee gevallen, probeer ik daar geen oordeel over te hebben.
Iets is niet ‘beter’ omdat het me blij maakt.
Iets is niet ‘slechter’ omdat het me niet blij maakt.
Dat is gewoon een oordeel dat mijn hoofd eraan geeft…
Dat is echt niet objectief!
Want iets wat mij niet blij maakt, maakt iemand anders misschien wel blij… dus is dat dan ‘slecht’?
Een andere, heel eenvoudige oefening die je kan doen om te leren waar je dankbaar voor bent, is elke avond eerlijk in je hart kijken en één ding op te schrijven waar je dankbaar voor bent.
Alleen al deze oefening effectief DOEN, zal een wereld van verschil maken, I promise!
Oké.
Een hele boterham is het geworden 😉
Ik vat het graag even samen voor je
SAMENVATTEND
Deze elementen zijn voor mij het allerbelangrijkste in mijn persoonlijke groei:
– Bewust in- en uitademen als ik merk dat iets moeilijk/lastig is voor me
– Oefenen om mijn gedachten, gevoelens en gedrag te observeren en dat niet ‘goed’ of ‘slecht’ te vinden
– Oefenen om hetgeen me ergert bij anderen te zien als een kans voor mezelf om te groeien
– Elke avond opschrijven waar ik dankbaar voor ben
– Dag in dag uit oefenen in MILD zijn voor mezelf
Lieve lezer, dit is mijn visie.
Mijn manier om de wereld te begrijpen.
Dit is niet dé grote waarheid.
Want die is er volgens mij niet.
Maar als je tot hier hebt gelezen, dan neem ik aan dat je mijn visie min of meer deelt, anders had je al lang afgehaakt 🙂
Dus als het kriebelt om nog meer te weten over mijn visie, dan nodig ik je met heel mijn hart uit om deel te nemen aan mijn gratis webinar ‘Mijn 5 tools voor meer Rust, Zelfvertrouwen en Positiviteit’ op dinsdag 3 september.
In een webinar kan ik mijn visie veel uitgebreider en concreter toelichten.
Bovendien kan ik ingaan op al jouw vragen.
Dat maakt een webinar super waardevol!
Inschrijven kan via deze link.
Oh ja, je ontvangt sowieso een opname mocht je het webinar niet live kunnen volgen.
Ik wens je nog een héél fijne avond en heel veel plezier met groeien <3
Heb je nog vragen voor mij, stel ze gerust, ik beantwoord ze echt met heel veel plezier!
Bye bye <3